80 punten. Met maar 1 wedstrijd verloren in het hele seizoen (3-2 AMVJ-Martinus uit). Ondergetekende heeft in haar tijd in Albatros Dames 1 (17 jaar) nog nooit zoveel punten gehaald met het team. Steady, snel, servicedruk, sets down.
Goed voor een kampioenschap en promotie naar de promotieklasse zou je zeggen, maar daar kwam begin maart verandering in door het besluit van de Nevobo. Weer geen promotie dus, net als 3 jaar geleden toen we op 0,01 (om en nabij) set quotiënt ook al niet omhoog mochten. Dat was even zuur.
Toch zijn we onverminderd doorgegaan met winnen, en speelden we vooral goede uitwedstrijden in IJmuiden en Landsmeer, waar we soms de tegenstander niet eens 10 punten in een set gunden (record 25-7!) Ook in de Verheijhal hebben we Armixtos D3 in een rechtstreeks duel op afstand gehouden.
Lijkt allemaal ‘a piece of cake’ maar met weinig basisspeelsters (3 blessures) en een enkele invalster en geen kampioensperspectief meer is dat best knap.
Valt er dan niks meer te verbeteren? Natuurlijk wel: ‘talk, talk, talk’ (of tok, tok, tok?) zoals Herman altijd in de time-outs zegt. Om onszelf daaraan te herinneren, hebben we het maar op een shirt gezet voor Herman, met op de achterkant een teamfoto, met amper 80 pixels…
Geef een antwoord