Gemotiveerd trok H1 woensdagavond ten strijde tegen VVA H5, de directe concurrent om plaats 5 en ook wel bekend als het WASVU team (met de bijbehorende tassen, blijkbaar). Het WASVU team werd in de eerste set onder de voet gelopen door ‘onze jongens’, aangevoerd door een welhaast ontketende Alexis. Bijna in zijn eentje sloeg hij de punten binnen tot aan de stand van 15-5. Die eerste set behaalde Albatros een ongekend hoog niveau. De voorsprong werd dan ook niet meer uit handen gegeven.

Aangezien mijn volleybal roots bij VVA liggen kende ik bijna iedereen van het WASVU team waar ik een seizoen lang meetrainde. Met die opgedane kennis kon ik mijn team de nodige tips geven. Ik was natuurlijk persoonlijk gebrand op een overwinning op de VVA-ers. Niets leuker dan van je oude club te winnen. Ik probeerde de uitdaging van de tegenstander om de bal binnen de drie te slaan nog aan te gaan. Maar dat was iets teveel van het goede…. De tweede set was trouwens ook voor Albatros H1.

Bij vlagen werd de defensie van de VVA–ers weg geslagen. Maar zoals ik me nog kon herinneren moet je tegen dit team de punten soms wel drie keer maken. Ook in deze wedstrijd werden de gekste en onmogelijkste ballen teruggehaald. Helaas konden we (zoals zo vaak) ons niveau in de derde set niet vasthouden. Deze werd dan ook verloren. Maar de vierde set was weer in ons voordeel. Alexander moest helaas drie sets naast een geblesseerde Rik op de bank zitten omdat het team zo goed stond te spelen en Rob niet kon kiezen wie gewisseld zou moeten worden. Laatste wedstrijd van het seizoen spelen we opnieuw tegen VVA H5. Laten we hopen dat Albatros dan weer zo goed staat te spelen.

Ruud